La Bouillonnante

La Bouillonnante is een echte klassieker onder de trails. In 2008 en 2010 liep ik er de 24 km. In 2012 viste ik achter het net, dit jaar bijna weer. Via de reservelijst alsnog toegelaten! Het hoogteprofiel is uitdagend, met 1.200 meters (plus en min). Start is vanaf de binnenplaats van het kasteel. Eerst door smalle gangen naar buiten. Een redelijk pad langs de Semois, maar bij een paar vernauwingen ontstaat er een lopersfile. Later, bij de ladders zal dat opnieuw gebeuren, maar dan is dat minder erg (geeft je de kans even bij te komen). Het is koud bij de start, 3 graden, maar droog. Lastig te bepalen hoeveel lagen kleding aan te trekken. Het worden er drie. Boven op de heuvels waait de wind stevig door. Halverwege, bij Frahan, is de eerste ravitaillement en een brug over de rivier. Doorkomst is 1:25:39, maar de 2e “helft”zal meer tijd kosten. Direct na de oversteek van de rivier volgt een zeer steile klim, in goed Frans “The Wall” genoemd. Deze doet zijn naam eer aan! De organisatie gebruikt geen plastic bekers bij de ravitaillement, je moet je eigen beker meenemen. Echter, bij de 2e bevoorrading worden flesjes Aquarius uitgedeeld, die je vervolgens overal langs het parcours tegenkomt. De 2e helft van het parcours voelt zwaarder aan, omdat de verzuring dan toeslaat, en op een stijgend pad wordt je eerder gedwongen te gaan wandelen. Er waren dit jaar twee doorwadingen van de Semois gepland, tegen het eind van het parcours, maar daar was op het laatst van af gezien: het water stond te hoog. Onderweg is het lastig te bepalen waar je je bevindt. Na de 2e ravitaillement is het nog 6 km, maar het kasteel komt toch nog onverwachts in zicht. Eerst een afdaling naar de rivier, dan nog 1 x omhoog klimmen naar de finish tent naast het kasteel! Ik arriveer na 3:29, m’n snelste tijd na 3:41 (2010) en 3:35 (2008). Tot mijn verrassing staat Petra me op te wachten. Is ze me toch weer te snel af geweest! Samen met Bart wachten we de aankomst van Timo af, die op de 54 km gestart was. Na afloop drink ik met Bart nog een “Godefroy”. Jammer genoeg geen terrasweer. Vandaag, op de 3e dag na de race, heb ik nog steeds spierpijn in m’n bovenbenen … van het dalen!